Ama hakikat hiç öyle değil ne yazık ki...

Neşet Ertaş ne güzel söylemiş:

"Kalpten kalbe bir yol vardır,
Gözünle görünmez sırdır.
İkimizin kalbi birdir.
Sen benimsin ben seninim."

***

Ama hakikat hiç öyle değil ne yazık ki.

Öyle bir asırdayız ki Akif'in 14 asır evvel için yazdıklarından da kötü.

"Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta,
Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi."

Bu dizeleri kızlarını diri diri gömen bir topluluğu ifade etmek için kaleme almıştı.
Bu günleri görse ne yazardı bilmiyorum ama birşey yazmazdı herhalde.
Yazsa ömrünün son yıllarını ülkesinden uzakta geçirmezdi belki de.

***

Nazım Hikmet bile yaşama umudu aşılamış ömrünün sonu kadar.

"Yok öyle umutları yitirip
Karanlıkta savrulmak unutma
Aynı gökyüzü altında
Bir direniştir yaşamak."

Yazmış ama motorları maviliklere süremeden ülkesinden uzakta ruhunu teslim etmiş.

***

Doğusuna bakıyorsun binbir acı, batısına bakıyorsun adı olmuş acı vatan.
İnsanlar göç halinde ve güneş doğudan doğdukça insanlar batıya gidiyor.
Kimisi uçakla koltukta oturarak gidiyor, kimisi uçağın tekerine yapışıyor.
Daha iyi bir hayat için mi hepsi?
Umudu kaybetmemek lazım hiçbir zaman ama hangi umudu? 

Ha yatta kalmışsın, ha hayatta kalmışsın.
İkisi de umut.