İnsanın anlatacak birşeyi her zaman vardır

İnsanın her zaman anlatacağı birşeyi vardır. Bazen anlatacaklarını anlatamaz, söyleyeceklerini söyleyemez, söylemek istemez, içine atar, 'o iyi olsun da ben iyi olmayayım ne olacak ki' der. Yıllar sonra, 'onlar' seni anlatmadıklarınla başbaşa bırakır.
Ve insan denilen binanın boyaları dökülmeye başlar, tahtalarından sesler gelmeye başlar. Yılların yükünü kaldıramaz hale gelir. Sonunda bina sakinleri ya binayı tamir eder ya da binayı terk eder. Terkedilen bina, ya ruhsuz bir insana ya da ölmüş birine benzer.
Ruh özgür olmak ister, yük almak istemez. Balon gibi yükselmek ister.
Özgür olmak istersen konuş, söyle, yüklenme fazla kendine. Ama içten ol, başkası olma.
Sonuç olarak, ruh elbet bu binayı terk edecek ama geride bir çökmek üzere olan binadan gitmek zorunda kalmasın.
Halk sosyologlarından biri ayaktaki yolcuları görerek der ki: "Üzerime fazla gelmeyin zaten dolmuşum."

* Fotoğraf, Alaşehir'de Cumhuriyet Caddesinde çekilmiş eski bir binaya aittir.